miércoles, 29 de enero de 2014

DÍA DA PAZ 2014 na biblioteca do IES de POIO

Para celebrar o Día da Paz este curso, os alumnos e alumnas de 4º da ESO A deseñaron estes orixinais COLLAGES que están expostos nos corredores do noso centro:


                 

Algúns deles preséntannos composicions orixinais dos propios alumnos e alumnas, outros reproducen versos pola paz de poetas galegos coma Celso Emilio Ferreiro, Luís Seoane ou José Ángel Valente...

A tarefa serviulles para estudiar a poesía visual e outros tipos de poesía alternativa e para reflexionar sobre o tema da Paz no mundo.

Deixámosvos pois cos versos de Brais Rei: 

Só hai unha palabra 
que ten mares,
que frea tempestades,
que sanda fogares.



Aquela palabra...
que todos coñecen
que moitos a falan,
que poucos a proban

Esa palabra que subxuga os corazóns dos homes
que perde os ancestrais valores
que sofre baixo linguas sen cores

Uns poucos inocentes coñecen a palabra
que o mundo cambia
a palabra
que o mundo sanda.

RADIO PATIO POLA PAZ 2014

Esta mañá tivemos uns invitados en Radio Patio moi especiais: o alumnado de 1º de ESO D que protagonizou este ano o noso programa especial pola paz.
Os poemas lidos polos alumnos son de poetas consagrados e os lidos polas profesoras son autoría dos propios alumnos.
Estaban todos moi nerviosos pois era a súa primeira actuación radiofónica pero fixérono estupendamente; no seguinte podcast podedes escoitalos




e tamén podedes velos:

Dia da Paz 2014. Radio Patio on PhotoPeach

domingo, 26 de enero de 2014

"Un idioma metido nun saco" de María Solar

Este Nadal a Xunta de Galicia agasallou a todos os nenos cunha fermosa publicación dixital de descarga libre en PDF:
O libro dos Reis Magos



http://www.xunta.es/linguagalega/arquivos/libro_Reis.pdf


En 1º de ESO lemos algúns dos poemas da obra que recolle poemas do mellorciño das poetas e narradoras actuais en lingua galega.

Escollemos este texto de María Solar que fala dun agasallo de Nadal moi especial "O IDIOMA":

Queridos nenos e nenas, os Magos xa estamos aquí!
Acabadiños de chegar de Oriente con estes sacos cheos de agasallos para vós. Este ano non traemos carbón! Baltasar queixouse de que levaba máis de dous mil anos carrexando carbón que ninguén quería, e mirra que ninguén sabía o que era; por iso non estaba contento e quixo mudar os seus agasallos.
Pensou que un idioma sería un regalo que a todos tiña que agradar porque, con el, podíase construír o que cada un quixese: desexos, soños e ilusións. Baltasar xuntou todas as palabras de todos os idiomas e foinos metendo en sacos, e os sacos colocounos sobre o camelo. Eran centos deles, tantos coma idiomas hai no mundo. Arriba de todo quedou o galego. Dentro dos sacos as palabras foron pousando. As máis pesadas, as imprescindibles, as que importan, pousaron no fondo e as lixeiras, as prescindibles,
as que sobran, quedaron no alto.
Pero foi que na viaxe o camelo de Baltasar colleu impo. “Hip”, impou, e do último saco caeu a última palabra: guerra. O camelo que viña detrás pisouna, e alí quedou esmagada. O camelo de Baltasar seguiu impando.
Fame, mentira, enfermidade, tristura, caeron e foron esmagadas. Así, chegou hoxe cun idioma peneirado de palabras que sobran, que non só é fermoso, se non tamén bo e xeneroso. E Baltasar quere que moitos de vós o recibades e que o usedes así, como lle quedou, cargado de palabras que importan.

O Libro dos Reis Magos.




Estes son os comentarios que á carta fixeron os alumnos e alumnas de 1º D de ESO:

" O texto gustounos por que en vez de traer agasallos normais, os Reis traen algo que non se mira nunca, o idioma e as palabras. Tamén nos gustou que as palabras malas caeran do saco e que as pisara o camelo e que a palabra "galego" querara enriba."
Carma Besada e Blanca Besada.

"Gustounos o texto porque regalar un idioma é algo que sempre utilizaremos nas nosas vidas, por que se non temos idioma non nos podemos comunicar cos demais e construír palabras, novas palabras. Grazas a esta carta podemos imaxinar como é a historia, de donde veñen as palabras tan fermosas e tan feas dos nosos idiomas"
Yolanda Iglesias e Iria Besada.

"Este texto gustounos porque o que pasa é agradable, as palabras que caen e se esmagan, non debería ocurrir nunca. O que pensa Baltasar é verdade por que coa linguaxe se poden ter soños e ilusións agradables."
Álvaro Martínez e Iria Barreiro.

"Gustounos este texto por que é unha historia que fala dos agasallos que trae Baltasar sobre a cultura das linguas, é entretido por que o camelo colleu impo e soltou as palabras que sobraban: guerra, fame, mentiras, enfermidade, tristura..."
Alejandro Albar e Alba Esperón.

"A lectura que lemos gustounos moito por que os Reis traían agasallos diferentes coma os idiomas, o galego, o castelán, o inglés... Quérenos transmitir que falemos as linguas do mundo, dicirnos que as palabras que caeron do saco, guerra, mentira, tirstura, caeron para que non se falaran esas palabras no mundo. A parte que máis nos gustou é cando ao camelo se lle caen as palabras malas e outro esmáganas."
Manuel Besada e Jorge Meijueiro.

O noso adeus a Juan Gelman


El pasado 14 de enero falleció el poeta argentino Juan Gelman, uno de los más importantes exponentes de la literatura latinoamericana. 

Juan Gelman nació el día 3 de mayo de 1930 en Buenos Aires. Empezó a escribir a los 8 años y a los 11 ya había publicado su primer poema. Estudió Ciencias Químicas en la Universidad de Buenos Aires, pero abandonó la carrera poco después para ser escritor, formando parte de la corriente llamada nueva poesía (1955-1967), a la vez que trabajó de periodista en numerosos periódicos argentinos. 

Vivió en el exilio a causa del golpe militar que en 1976 impuso en Argentina un régimen de terrorismo de estado que causó la desaparición de 30.000 personas, entre ellos su hija, su hijo y su nuera embarazada. Luego de una ardua y complicada búsqueda conoció a su nieta, nacida durante el secuestro de sus padres, cuando ella tenía 23 años.

Recibió numerosos premios prestigiosos, entre ellos el premio Nacional de Poesía argentino (1997), el Reina Sofía de Poesía Iberoamericana (2005) y el Premio Cervantes (2008). 
Poeta comprometido, luchador incansable y amante de las palabras, Juan Gelman deja un vasto legado de obra poética, de ensayos y de trabajo periodístico.


Preguntas

Ya que navegas por mi sangre
y conoces mis límites,
y me despiertas en la mitad del día
para acostarme en tu recuerdo
y eres furia de mi paciencia para mí,
dime qué diablos hago,
por qué te necesito,
quien eres, muda, sola, recorriéndome,
razón de mi pasión,
por qué quiero llenarte solamente de mí,
y abarcarte, acabarte,
mezclarme en tus cabellos
y eres única patria
contra las bestias del olvido.
El juego en que andamos

Si me dieran a elegir, yo elegiría
esta salud de saber que estamos muy enfermos,
esta dicha de andar tan infelices.
Si me dieran a elegir, yo elegiría
esta inocencia de no ser un inocente,
esta pureza en que ando por impuro.
Si me dieran a elegir, yo elegiría
este amor con que odio,
esta esperanza que come panes desesperados.
Aquí pasa, señores,
que me juego la muerte
.



       

Juan Gelman y otras cuestiones:

viernes, 24 de enero de 2014

Doazón de fondos da AMPA "As Bardancas". Biblioteca e familias.

A AMPA do IES sempre pendente das necesidades do noso alumnado, coñecedora de que, nestes tempos de recortes e crise, a compra de libros que son de lectura obrigatoria é unha necesidade máis para moitas familias, acordaron cooperar poñendo o seu gran da area doando un lote de lecturas obrigatorias á biblioteca do centro.
Títulos coma O Lazarillo, Lúa de Senegal, La Fundación ou Ten o seu punto a fresca rosa que os nosos usuarios deben ler este trimestre xa podemos atopalos na nosa biblioteca grazas á colaboración da nosa AMPA.
Na entrega dos fondos, membros da AMPA, a Dirección do IES e a persoa responsable da biblioteca falamos da posibilidade de crear un banco de libros de lectura obrigatoria do que podería dispoñer todo o alumnado.
Conversamos ademais sobre a relación dos pais e a lectura e de posibles colaboracións de pais e nais nas tarefas de xestión da biblioteca; informouse a AMPA da posibilidade de que os pais e nais usen os fondos da mesma.
Decidimos pois que debe haber unha maior comunicación coas familias e do papel que a AMPA pode realizar como mediadora nesta tarefa e de poñer os medios para facilitar este achegamento dos pais e nais á biblioteca do centro.


Diario de Pontevedra, 20/01/2014.

O noso HOSPITAL DE LIBROS na prensa local e na TVG.

O noso hospital de libros foi todo un éxito, tanto que ata a TVG quixo virnos visitar e facer unha gravación para o seu programa matutino A Revista.
Déixovos o enlace para poder velo en internet, a conexión comeza no minuto 34 aproximadamente:

http://www.crtvg.es/tvg/a-carta/a-revista-738059



Tamén nos visitaron do Faro de Vigo (16/01/2014) e o Diario de Pontevedra (16/01/2014):








miércoles, 15 de enero de 2014

HOSPITAL DE RECUPERACIÓN DE LIBROS.

Nesta época de crise, ben nos vén, aprender métodos e maneiras de recuperar obxectos - libros, dicionarios no caso- que aínda que deteriorados, tras un proceso de "cura" poden darnos aínda bo servizo.
Decidimos pois levar os nosos dicionarios a un "hospital de libros" para que nos ensinaran como sandalos; falamos pois co Concello e as nosas concelleiras preferidas, Alicia e Silvia xa nos enviaron a Helena (experta en obradoiros) que nos visitou e presentou a Gregoria que ía exercer de cirurxiá durante a operación dos libros enfermos
E o local, pois a nosa biblioteca; alí estivemos esta mañá os alumnos e alumnas de 1º de ESO D e C acompañados das súas profes e con Gregoria á cabeza puxemos literalmente man aos libros.
Coa presentación e os vídeos que tedes a seguir podedes comprobar o entretidos que estivemos, aprendendo e traballando; asegúrovos que despois do día de hoxe todos e todas tratarán os nosos dicionarios con máis coidado pois agora saben o traballo que dá restauralos.
Ao remate alí quedaron na biblioteca secando os libros ata o próximo mércores que remataremos a tarefa. 







https://drive.google.com/file/d/0BwXLbyYgueiaazN0WDlRcExFYnM/edit?usp=sharing

jueves, 2 de enero de 2014

OS NOSOS DESEXOS PARA O 2014:

A primeira entrada do ano 2014 e temos o pracer de iniciala coa felicitación do escritor FRAN ALONSO; xa sabedes que Fran Alonso nos acompañou no IES de POIO en tres ocasións, dúas nos clubs de lectura cando lemos Males de cabeza  e Ninguén e outra cando presentaba Cemiterio de elefantes.
Coñecemos pois ao escritor como narrador mais este curso quixemos achegarnos a el como poeta con Cidades en 2º de ESO (en breve publicaremos as ilustracións que fixestes aos seus poemas) e este trimestre con Transición en 2º de bacharelato.

Esta é a súa felicitación:


 Na súa felicitación Fran Alonso fálanos de XUSTIZA SOCIAL e rematamos o ano despedindo a Isabel que morreu a mans da súa parella en Marín; recibimos o ano cun poema de Fran Alonso,do poemario  Transición, que denuncia a violencia contra as mulleres e que ten como marco a cidade de Pontevedra:

Pequenos luxos

Un home respectable, denunciado
pola súa ex-muller en Pontevedra
por intentar atropelala, foi condenado
en firme a pagar 200 euros de multa,
infracción da que se desprenden
os baixos custos que os atropelos femininos
logran manter malia suba do IPC.
Sáibase que calquera home motorizado,
de soldo medio, podería permitirse
o exclusivo pracer de atropelar
dúas ou tres veces por ano
a súa ex-muller.
(Categoría: transitivo)

Fran Alonso,Transición, 2011.

Compartimos os desexos de Fran Alonso para o 2014, leamos o poema e reflexionemos.