Carmen
Pequena flor de inmensidade branca,
na docura discreta da fonda fraga,
entre árbores na cama de verde terra.
Teito azul deste xardín sempre verde,
baixo suave infindo da súa tenrura,
cocolertas estelas do maxín sen teimas de tebras.
Nesta amable illa cuberta demamoas néboas,
crece a estrela branca no discreto aloumiño,
deste mundo segredo por follas paxerido.
Brais.
Gonzalo.
E máis de poesía visual, os traballos de Jesús:
e de Paula:
No hay comentarios:
Publicar un comentario